بده ساقی می نابی،که دردم را دوا سازم

جهانی غم به جامی  می سپارم،تا فنا سازم

از این شور و از این مستی،مرا بسیار درمان شد

بلای عشق را اکنون بگو تا چون دوا سازم

گرفتار دو چشم آهوی دشت مغانم من

کجا سیلی، که چون سارا خودم را من رها سازم

رُخش عقل از سر من برد و خواب از چشم های من

ز دوری و غم هجران برایش نامه ها سازم

غرور موج بشکست از برای ماندن دریا

کجا آیا شود تا از برایش جان فدا سازم

منم یوسف،زلیخا را به عشقم مبتلا کردم

 ولی از دست او پیش خدایم ناله ها سازم