یه روزی که حالم خیلی خراب بود          همه ی زندگیم  عین  سراب بود

نـمی دونستم که چی کار بایـد کـرد          درد دلـو  ازکـی سـوال بـاید کرد

یـکی  اومد  کـه  قـلبمـو تـکـون داد          یه ذره ازغـمش به من نشون داد

دیـدم  کــه   دنـیـا بـا  مـنـم  رفـیـقـه          گـمـون  کـنـم  یه کـمی نا رفـیـقـه

دردای  عـالـم  کـه   تـمـوم  نــداره           کـاری  به حـرف این واون نداره

دلا همـش پـر از   خواب  و خـیاله           یـه کـمـی هـم  بـالاتـر از مـحـاله  

هـمه ی  زنـدگی  مـا  حــروم   شـد          وفــای آدمـا  چــه زود تـمـوم شـد

هـمـه دارن یـه جـورایی مـی سـوزن         زمین  و آسـمون به هم  می دوزن

دلـم   مـیـگـه  کـه  زنـدگــی خـرابــه         تمــوم  عمـرمون  یه  جور سرابه

یـکـی  داره فـکـر مـی کـنه  کـه  آیا          زنـدگـی  بـا  مـا می سـازه خــدایا

اون   یـکی فـکر نـون و آب و دونـه         کـه بـچـه  هـاش شبـو گـشنه نمونه

خلاصـه  پر حــرفی  بـه  مـا نـیومـد         دنـیـا بـا  مـا یـه کـمـی راه نـیومـد

هـمـه ی دلـخـوشـی هامـون یه خوابه         عــاقــبـت   دنــیـای   مـا   خـرابـه

اونـایـی  کـه  بـه  فـکـر فـرداشـونــن         فـکـر غـم و غـصـه و درداشـونـن

سـاز  جـدایـی  مـی زنـن   بـا  هـمـه         یـا مـثـله  شـمـرن  یا مـثـه حـرمله

روضه رضوان بـه جـویی  فـروخـتن         حـقـیـقـتـاً تـو  دنـیـاشـونم سـوخـتـن

بـسـتـه دیگـه وقـت تو هـم  تـمـوم شد         زندگی خـودت چـه زود تـمـوم شد

بـه خـیالـت جـات  روضـه رضـوانـه         نـه جـون مـن ایـنـه هـمـش خیـالـه